"33-01 kunt u gaan naar de **********straat in ********** voor een reanimatie. U mag gebruik maken van optische- en geluidsignalen." Zomaar een bericht van onze meldkamer, zoals we die geregeld ontvangen als we aan het werk zijn, want werkzaam bij de politie val ik onder de 'professionele hulpverlening'. En daar hoort reanimeren ook bij.
'Voor mij en mijn collega's blijft een reanimatie een spannende zaak. Hoe lang moeten we rijden voordat we er zijn? Is iemand jong? Is het thuis of op straat? Wat tref je aan als je ter plaatse bent?
Soms zijn er al burgerhulpverleners die al aan het reanimeren zijn. Fantastisch!!! De burgerhulpverleners zijn van onschatbare waarde en vaak heel snel ter plaatse. Vaak sneller dan een ambulance of de politie. Hoe eerder er gereanimeerd wordt hoe groter de overlevingskans. Al na 4 tot 6 minuten zonder zuurstof kunnen hersenen al beschadigd raken.
Wat mooi dat je als buurtbewoner iemand in je buurt misschien het leven kunt redden doordat je weet hoe je moet reanimeren en hoe je een AED moet bedienen. Soms nemen wij als politie de reanimatie over van de burgerhulpverlening en soms kunnen we samen verder reanimeren en afwisselen.
Als politieman/vrouw hoort reanimeren bij ons werk, maar routine wordt het nooit. Iedere keer span je je tot het uiterste in om een persoon te redden maar helaas kun je dat niet altijd en moet je accepteren dat een overlijden ook bij een reanimatie hoort... De keren dat een reanimatie wel succes heeft en dat je soms later samen een kop koffie kunt drinken zijn onbetaalbaar!
Ik heb geregeld van mensen gehoord, die er getuige van waren dat iemand in elkaar zakte, dat ze zich zo hulpeloos voelden omdat ze niet wisten wat ze moesten doen en dat ze spijt hadden dat ze niet konden reanimeren. Daar kan, ieder voor zich, wat aan doen. Gewoon die reanimatiecursus volgen! Dan weet u de volgende keer ook hoe u moet handelen!'
Albertje Lensen,
wijkagent