Ondanks het snel opstarten van een reanimatie geeft dat natuurlijk geen garantie. Maar daarmee verhogen we wel de overlevingskans. Door diverse oorzaken zullen veel mensen het alsnog niet overleven. Maar geregeld boeken we toch wel succes. Eén van de mensen die gered is door de burgerhulpverlening is Patricia Hut. Een bijzondere inkijk vanaf haar kant.
'Een maand geleden te horen gekregen dat je PLN (genetische hartspierziekte) hebt. Maar desondanks je toch goed voelen en niet wetende wat er 10-06-2020 zou gaan gebeuren...
Heb je het aan voelen komen? Hoe voelde je je voordat het ging gebeuren? Allemaal vragen die ik naderhand gesteld kreeg. Mijn antwoord: Nee, ik voelde het niet aankomen, ik voelde me juist goed!
Ik was thuis en zat op de bank te praten met Tjacco. Ik weet nog dat de tijd tegen 18:00 uur was. Plotseling kreeg ik vanuit m'n rechteroog sterretjes te zien en *BAM* alles werd zwart voor m'n ogen. Daarna weet ik niets meer, ben een stuk van de film kwijt. Achteraf maar beter ook...
Het bleek dat ik een hartstilstand had gehad. Tjacco is mij gelijk gaan reanimeren. 112 werd gebeld en dan gaat er ook een oproep uit naar de burgerhulpverlening met mededeling hartstilstand, geen circulatie geen ademhaling meer, AED noodzakelijk en hulp met reanimeren.
Daniel Scholing was er als eerste bij en heeft geholpen met de reanimatie. Binnen 3 minuten waren ook burgerhulpverleners Mark Smink met een AED, Ancilla Doorten, Alfred van Dijk en Martijn Meekhof ter plaatse om te helpen. Na 2 schokken van de AED was ik er weer! Niet in bewustzijn dat ik er echt bij was, maar dat er weer circulatie was van bloed en zuurstof door m'n lichaam en ademhaling.
Ik was stabiel toen het ambulancepersoneel aankwam. En ben daarna met de ambulance naar het UMCG gebracht waar ikzelf 's avonds rond 21:30 uur op de hartbewaking bijkwam. Het besef kwam nog niet echt binnen van wat er allemaal gebeurd was, maar gaande weg de dagen erna zeker wel!
Dankzij het kordate en snelle optreden van Tjacco, de burgerhulpverleners en de schokken van de AED, kan ik godzijdank zelf dit verhaal met jullie delen. Gelukkig heb ik geen beperkingen in de zin van hersenbeschadiging opgelopen door het snelle handelen van iedereen! Duidelijk mag zijn dat een netwerk van burgerhulpverleners meer dan noodzakelijk is! En het beschikbaar zijn van diverse AED's in het dorp!
Een ieder die bij mijn reanimatie was ben ik ontzettend dankbaar, dat weten ze. De AED-club, zoals ik ze noem, heb ik mogen ontmoeten en we konden onze verhalen met elkaar delen wat heel fijn is geweest.
Op dit moment gaat het weer goed met mij. Maar na bovengenoemde periode heb ik nog wel weer behoorlijke diepe pieken en dalen meegemaakt en inmiddels leef ik met een steunhart waar ik me nu goed mee red.
Tuurlijk leef ik met beperkingen nu ik een steunhart heb, maar ik sta positief in het leven en bekijk wat ik allemaal nog wel kan doen, i.p.v. leven in wat niet meer kan. En ik kan zeggen dat er veel mogelijk is als je het maar wilt zien en voelen. Daarnaast sta ik ook op de lijst voor een harttransplantatie.
Ik ben dankbaar voor m'n leven met alle lieve mensen om me heen! En geniet van elke dag, want er is elke dag wel iets om te lachen en van iets moois t genieten!'
Lieve groet,
Patricia Hut,
gered door de burgerhulpverlening
Terug naar Ervaringen, klik hier.
